Prace malarskie przedstawione na wystawie to moja praca dyplomowa wykonana pod kierunkiem pani prof. Grażyny Borowik. Składa się na nią dwa cykle obrazów: "KOMPOZYCJE" i "SAMOLOTY". Wykonane są one techniką olejna na płótnie
Na pierwszy rzut oka łatwo zaliczyć te obrazy do abstrakcji i nie mogę się z tym nie zgodzić, choć ich źródło jest w jak najbardziej realnym świecie.
Cykl "Kompozycje" – duże pionowe obrazy – powstał z inspiracji martwą naturą. Punktem wyjścia były liczne szkice malarskie na podstawie, których powstały później duże kompozycje.

Choć może trudno w drugim cyklu dopatrzyć się samolotów to właśnie w Muzeum Lotnictwa w Krakowie powstały szkice do tych obrazów. Śmigła, skrzydła i inne elementy znalazły się najpierw na szybkich, wrażeniowych szkicach a następnie nieco przefiltrowane przez wyobraźnię, na większych płótnach. Obraz te stanowią - dzięki dającym się częściowo rozpoznać przedmiotom – etap przejściowy w drodze ku abstrakcji.
Za pierwszego abstrakcjonistę uznaję się działającego w I połowie XX wieku Wassila Kandinkiego, on właśnie jako pierwszy konsekwentnie eksperymentował z abstrakcyjnymi formami, wypracował sposób obrazowania, polegający wyłącznie na działaniu formy i koloru.
Co w abstrakcji jest takiego pociągającego?
Dla tworzącego ją: wolność wypowiedzi, oderwanie od rzeczywistości, figuratywności.
Dla odbiorcy: wielość interpretacji, inne spojrzenie, podkreślenie rangi koloru i ekspresji twórczej.
Wobec abstrakcji tak jak wobec każdego alternatywnego kierunku w sztuce nie można przejść obojętnie: albo się podoba albo nie. Ważnym środkiem wyrazu są w tych obrazach barwy, uzyskujące swe brzmienie dzięki kontrastom i dysonansom. Prace te powstawały przez kilka miesięcy, wciąż zmieniane, poprawiane, bo tak naprawdę malarstwo niefiguratywne (nieprzedstawiające) to wrażenia wywodzące się z "wewnętrznej natury". A ta "wewnętrzna natura" cały czas się zmienia tak jak zmienia się człowiek.