Miejscowość położona na lewym brzegu Dunajca. Przez wieś przebiega droga krajowa nr 980 Roztoka – Jurków, która oddziela południową równinną część miejscowości, od północnej wyżynnej Pogórza Wiśnickiego. Charakterystycznym wypiętrzeniem Pogórza nad doliną Dunajca jest wzgórze Winnica. Nazwa wzniesienia wynika z tradycji uprawy winnej latorośli przez właścicieli dworu charzewickiego. Południowy, stromy a jednocześnie bardzo dobrze nasłoneczniony stok Winnicy znakomicie do tego się nadawał. Po II wojnie światowej, gdy włości dworskie zostały upaństwowione (lasy i dwór z parkiem) a grunty rolne rozparcelowane, o uprawie i produkcji wina zapomniano na ponad pół wieku. Dopiero w ostatnich latach mówi się o tym, że Pogórze posiada doskonałe warunki klimatyczne do zakładania winnic. Dziś charzewicka Winnica jest porośnięta krzewami, ale być może znajdzie się ktoś, kto nawiąże do tradycji. Pierwsza historyczna wzmianka o Charzewicach pochodzi z połowy XIV wieku (1347 rok) i związana jest z pojawieniem się na tych terenach kasztelan krakowskiego Spycimira, protoplastę rodu Spytków Melsztyńskich. Kasztelan sam pochodzenia niemieckiego – jego korzenie wywodziły się z nad Renu – nabył od rycerza Charza osadę. Wzmiankuje się, że Charzewice zostały założone w XIII wieku przez kolonistów pochodzenia niemieckiego, uczestników wojen polskich z Tatarami. Od połowy XIV wieku miejscowość przechodzi pod władanie Spytków, którzy w jej wschodniej części rozpoczynają budowę zamku Melsztyn. Z czasem ta część Charzewic wyodrębni się w osobną osadę i przyjmie nazwę od zamku. Trzeba wspomnieć o ponurej pamiątce z czasów I wojny światowej, z jej początkowego okresu. Prze długi okres czasu roku 1914 Dunajec był naturalną linią frontu oddzielającą wojska rosyjskie od wojsk austro-węgierskich. Wrogie strony usiłowały zdobyć przyczółek na terenie przeciwnika. Tak też było 19 listopada 1914 roku, kiedy doszło do bezpośredniego starcia wojsk w okolicach Gwoźdźca i Charzewic. Bitwa skończyła się krwawym plonem dla obu wojsk. Po jej zakończeniu chłopi zwozili wozami trupy żołnierzy na wzgórze na granicy między wioskami Charzewice i Gwoździec, gdzie pochowano ich w zbiorowych mogiłach. Pomniki – bo takiej powszechnie używa się tu nazwy, to obecnie największy w gminie Zakliczyn cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej i jeden z największych na Pogórzu oznaczony numerami; 288, 289 i 290. Utrwalony w pamięci historycznej mieszkańców Charzewic jest ród Meyssnerów – właścicieli tutejszego dworu. Wspomina się o Meyssnerze nie tylko jako teściu znakomitego polskiego malarza Jacka Malczewskiego, ale jako dobrym, dbającym o posiadłość gospodarzu. Przykładem tej aż przesadnej dbałości o las, niech będzie owa anegdotyczna opowieść. Oto, gdy Meyssnerowi złamał się dyszel u wozu służącego do zwózki snopów, to nie pozwolił służbie wyciąć żerdzi ze swojego pięknego lasu, ale zlecał naprawę chłopu. Chłop i tak żerdź cichaczem wycinał z lasu dworskiego aby wymienić dyszel w pańskim wozie, ale przynajmniej dziedzic był spokojny, że to nie ona kazał zrobić. Lasy dworskie słynęły z urody i dobrego drzewostanu. Otoczone tak troskliwą opieką właściciela, podczas II wojny światowej stały się nieograniczonym rezerwuarem surowca dla Niemców. Po zakończeniu wojny zostały upaństwowione i przeszły pod władanie Lasów Państwowych. Jeszcze nie tak dawno od najstarszych mieszkańców Charzewic można było usłyszeć opowiadania na temat Jacka Malczewskiego. Tego wybitnego polskiego malarza lokalna społeczność uważała za nieszkodliwego dziwaka otaczającego się równie dziwnymi kompanami, słynnymi postaciami polskiego salonu artystycznego początku lat 20-tych XX wieku.. Warto przy tym wspomnieć, że bijący rekordy na światowych aukcjach, uwieczniony przez Malczewskiego na płótnie „Pastuszek” to autentyczny pastuch gęsi w dworze teścia w Charzewicach. Dziś po dworze nie ma śladu, choć przetrwał II wojnę i po jej zakończeniu był nawet remontowany, to pod koniec lat 50-tych zdecydowano się go rozebrać. Pozostał fragment parku podworskiego a na placu dworskim postawiono parterowy budynek szkoły, 3 –klasowa filia Zespołu Szkół w Zakliczynie. Obok dworu w centrum wsi jest okazały Dom Strażaka w którym od sierpnia 2006 roku mieści się filia Gminnej Biblioteki Publicznej. Nizinna część Charzewic – Równia – to w przeważającej mierze obszar upraw rolnych. Można tu spotkać charakterystyczne plantacje fasoli „Piękny Jaś” oraz upraw tradycyjnych zbóż i okopowych. Tuż przy rzece Dunajec, za wałem rozpoczyna się królestwo wikliny oraz stawów, pozostałości po eksploatacji żwiru. Brzegi rzeki to ulubione miejsce do biwakowania, a do niedawna również raj dla wędkarzy. Złoża żwiru, to największe bogactwo naturalne które miejscowość zawdzięcza Dunajcowi. Od dawna kruszywo było tu eksploatowane do celów gospodarczych, m.in. na słynnej w okolicy „Piątce”. Na początku XXI wieku kopalnię i zakład przetwórstwa żwiru zlokalizowała w tu firma „Volimex”. Z pewnością perspektywy Charzewic nie są związane z rozwojem przemysłowym, lecz wykorzystaniem walorów naturalnych do rozwoju usług związanych z turystyką i rolnictwem. Pod względem turystycznym Charzewic do niedawna były ulubionym miejscem dla wędkarzy. Polecamy tą miejscowość dla turystów zainteresowanych wydarzeniami historycznymi (cmentarz wojenny, pobliskie ruiny zamku melsztyńskiego, pozostałości parku dworskiego). To dobre miejsce dla turystyki rowerowej – szczególnie godne polecenia są trasy Charzewice – Faliszewice Kamieniec – Domosławice , Charzewice – Pomniki – Gwoździec lub Charzewic – Melsztyn (drogą gminną na zboczu nad równiną). Ta ostatnia trasa obfituje w znakomite miejsca widokowe na dolinę Dunajca z panoramą Zakliczyna i pobliskich miejscowości. O najbliżej zlokalizowane kwatery należy pytać w gospodarstwach agroturystycznych w Zawadzie Lanckorońskiej i Roztoce.Metryczka miejscowości
Sołtys: Józefa Dudek
Liczba mieszkańców na dzień 31.12.2012 r. - 409
Powierzchnia - 574,2 ha
