Zając Bronisław ps. „Orwid II” – kierownik szkoły w Rudzie Kameralnej. Zaprzysiężony został do konspiracji przez Kazimierza Styrnę i Jana Wesołowskiego. Był kolejnym dowódcą III plutonu placówki AK „Zygmunt I”.
Zając Kazimiera ps. „Zefir” – mieszkanka Zakliczyna. Udostępniała swój dom na potrzeby ruchu oporu. Była dowódcą V drużyny wywiadowczej i łączności przy oddziale WSK.
Zalasiński Marian ps. „Gaj”, „Zagłoba” (zmarł 2. I. 1989 r.). Był– leśniczym i intendentem kwatermistrzem stróskich lasów. Pomagał on również w budowie lokum konspiracyjnego w Borowej, w małej odległości od lasów stróskich (materiały na ten cel brane były z lasu majątku Stróże). Sprawował też kontrolę nad leśniczówką tzw. „Fischingerówką”, która stanowiła punkt wypoczynkowy dla partyzantów i innych małych grup ćwiczebnych, a zwłaszcza dla podoficerskiej szkoły dla małoletnich.
Zatorski Władysław ps. „Lawina” (9. IX. 1902 – 1. IX. 1945), starszy wachmistrz, pochodził z Pleśnej. Przed wojną służył w 5 Dywizjonie Taborów w Bochni. Po powrocie z kampanii wrześniowej organizował w Pleśnej konspirację SZP-ZWZ-AK, której był pierwszym dowódcą. Powszechnie szanowany, wzorowy żołnierz i odpowiedzialny dowódca, cieszył się zasłużonym uznaniem wśród wszystkich, którzy go znali. Dla zestrzelonych w okolicach Nowego Sącza lotników alianckich, organizował kolejne meliny, dzięki czemu szczęśliwie dotrwali do końca wojny. W sztabie I batalionu „Barbara” 16 pp AK był dowódcą taborów bojowych. Po roku 1945 nie ujawnił się i dalej działał w ramach „Ruchu Oporu Armii Krajowej”. W końcu funkcjonariusze PUBP z Tarnowa, dopadli go we własnym domu i zastrzelili na oczach rodziny. Zabójcą był Władysław Szymański – funkcjonariusz UB w Tarnowie.
Zawada Lanckorońska. Wieś w dniu 1.sierpnia 1944 r. przeżyła niemiecką pacyfikację odwetową za partyzancką akcję pod kryptonimem „Turek. Akcję przeprowadzono w dzień godziny „W” rozpoczynającej Powstanie Warszawskie, na terenie Zawady i Melsztyna. W odwecie Niemcy jeszcze tego samego dnia rozpoczęli przeczesywanie miejscowych lasów. Zastrzelili wówczas kaprala Aleksandra Machetę, przy którym znaleźli kenkartę poświadczającą miejsce jego zamieszkania. W odwecie zaaresztowali 8 osób: Anastazego Machetę, jego żonę Joannę, Bolesława Świerczka, Michała Kozę, Jakuba Wróbla, małoletniego Eugeniusza Wróbla, Juszczyka i jego żonę z domu Ochwat. Wszystkich następnego dnia rozstrzelano w przybrzeżnej wiklinie nad Dunajcem. Niemcy w nocy z 1 na 2 sierpnia spalili też domy. W Zawadzie: Anastazego Machety, Franciszka Machety, Ludwika Ochwata, Antoniego Florkowskiego i Jakuba Wróbla, a w Melsztynie dom Szczepana Krakowskiego – sołtysa wsi. Dziewiątą ofiarą tych tragicznych wydarzeń był Jan Gajda – żołnierz AK, który zginął już po wyzwoleniu, gdy chciał usunąć krzyż, który Niemcy ustawili w miejscu, gdzie partyzanci urządzili zasadzkę. Rozerwał go wybuch miny umieszczonej jako pułapka pod krzyżem.
Zgórniak Kazimierz (24. IX. 1916 – 27. II. 1982 Zakliczyn n. Dunajcem). Syn Stanisławy Zgórniak z domu Budzyn, sekundo voto Jabczugowej. Przeszkolony wojskowo przed wojną działał w ruchu oporu. Po wojnie ukończył weterynarię i mieszkał w Zakliczynie nad Dunajcem.
Zgórniak Ryszard (1923 – 1975 Zakliczyn n. Dunajcem). Syn Stanisławy Zgórniak z domu Budzyn, sekundo voto Jabczugowej. Brat Kazimierza. Podczas okupacji przemieszkiwał w Kończyskach i w Krakowie. Współpracował z ruchem oporu. Przenosił meldunki i służył pomocą chorążemu Janowi Oleksikowi „Butrymowi”, który był dowódcą gminnej placówki batalionów Chłopskich. Spełniał rolę łącznika z zakliczyńskim klasztorem. Po wojnie ukończył medycynę i był lekarzem w Zakliczynie n. Dunajcem.
Zięcina Jan ps. „Wilk” członek AK, który wraz z żołnierzami grupy „U”, „Z” oraz Mireckim Stanisławem „Butrym”, Koseckim Władysławem „Zbyszko” , by wymienić najważniejszych, przyczynili się w trakcie operacji „Mosty” do uratowania elektrowni i zapory w Rożnowie.
Złonkiewicz Eugenia , ur. 1910 w Posadzie Olchowskiej. Wysiedlona z Siemianowic Śl. W latach 1943 – 1945 brała udział w tajnym nauczaniu w Zakliczynie nad Dunajcem. Mieszkała w Kończyskach.
Złonkiewicz Tadeusz – wysiedlony w czasie wojny, zamieszkał w Kończyskach k. Zakliczyna n. Dunajcem w domu Aleksandra Drużkowskiego. Brat Eugenii. Współpracował z ruchem oporu, między innymi robił fotografie na zlecenie władz konspiracyjnych.
„Zygmunt I” – placówka AK na teren gminy Zakliczyn. Jej dowódca był Kazimierz Styrna „Sławomir”. Zastępcą dowódcy był porucznik Franciszek Beczwarzyk „Mir”. Kiedy objął on placówkę B. Ch. – „Zygmunt II”, zastępcą został podporucznik Władysław Kaczmarczyk „Zagłoba”. W skład placówki wchodziły: I pluton, który obejmował wioski: Zawada, Melsztyn, Gwoździec, Faliszewice, Faściszowa i Zakliczyn; II pluton, który obejmował wioski: Wesołów, Stróże, Wolę Stróską i Filipowice; III pluton, który obejmował wioski: Paleśnicę, Borową i Bieśnik oraz poza gminą Zakliczyn: Podole, Posadową, Roztokę, Jelną i częściowo Rożnów i Bujne; IV pluton, który obejmował wioski: Rudę Kameralną, część Filipowic, Brzeziny, Tropie, Wiesiółkę i Górki. Ponadto w skład placówki wchodziły: drużyna łączności, drużyna saperska i drużyna minerska.
„Zygmunt II” – placówka wyrosła z BCH, jej dowódcą był Franciszek Beczwarzyk ps. „Mir”, liczyła 280 osób. W tym 3 plutony strzeleckie, drużyny specjalne oraz organizacja LZK (Ludowy Związek Kobiet). Oddziały Batalionów Chłopskich tworzone były przez ludowców. Na terenie Obwodu Brzeskiego powstawać zaczęły pod koniec 1942 r. i w 1943 r. Dowódcą został porucznik Paweł Chwała ps. „Skory” z Kwikowa w gminie Szczurowa. W gminie Zakliczyn było 6 drużyn, oddział łączności sanitarny i Ludowy Związek Kobiet pod przewodnictwem Józefy Sakłakowej ps. „Czuwaj” z Lusławic. Natomiast dowódcą gminnej placówki BCH. Był podchorąży Jan Oleksik ps. „Butrym” z Kończysk. Niebawem doszło do scalenia AK i BCH, a w 1944 akcja została zakończona, wtedy powstała placówka „Zygmunt II”.
