- Szczegóły
- Kategoria: Miasto i sołectwa
- Odsłony: 5209
W Paleśnicy przed kościołem skręcamy w prawo jadąc drogą nr 975 Wojnicz – Zakliczyn – Nowy Sącz i udajemy się poprzez bystry podjazd do góry. Dzierżaniny graniczą od wschodu z Paleśnicą, od północy z Borową i od zachodu z Rudą Kameralną. Miejscowość położona jest na zboczach wzniesień Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego. Dzięki temu obfituje w piękne punkty widokowe na Pogórza i Beskid Sądecki. Swoją siedzibę ma tutaj parafia z kościołem p.w. Matki Bożej Królowej Polski i Spółdzielnia Socjalna "Serce Pogórza" w budynku byłej szkoły podstawowej. Na północnym zboczu wzniesienia, nieopodal centrum wsi zlokalizowany został cmentarz parafialny z oryginalna kaplicą, która została utworzona z prezbiterium kościoła z Janowic, rozebranego i w części przeniesionego do Dzierżanin. Na uwagę zwracają kapliczki wotywne, w tym ustawiona w centrum miejscowości. Pierwsza wzmianka o Dzierżaninach odnosi się do roku 1307 - jako posiadłości królewskiej, potem miejscowość była własnością możnego w tych okolicach rodu Gieratów Ośmiorogów. Pod względem turystycznym Dzierżaniny nie zostały jeszcze odkryte, mimo iż dysponują nieprzeciętnymi warunkami, nie tylko do uprawiania turystyki pieszej, rowerowej czy samochodowej. Blisko stąd zarówno do sławnej Jamnej, Zakliczyna i nad Jezioro Rożnowskie. O kwatery należy pytać w gospodarstwach agroturystycznych w Paleśnicy, Rudzie Kameralnej bądź w bacówce uniwersyteckiej i w Domu św. Jacka w Jamnej.Metryczka miejscowości:
Sołtys: Urszula Sacha - tel. 604 416 840
Liczba mieszkańców na dzień 31.12. 2012 r. - 370
Powierzchnia - 432 ha
- Szczegóły
- Kategoria: Miasto i sołectwa
- Odsłony: 4601
Miejscowość położona na lewym brzegu Dunajca. Przez wieś przebiega droga krajowa nr 980 Roztoka – Jurków, która oddziela południową równinną część miejscowości, od północnej wyżynnej Pogórza Wiśnickiego. Charakterystycznym wypiętrzeniem Pogórza nad doliną Dunajca jest wzgórze Winnica. Nazwa wzniesienia wynika z tradycji uprawy winnej latorośli przez właścicieli dworu charzewickiego. Południowy, stromy a jednocześnie bardzo dobrze nasłoneczniony stok Winnicy znakomicie do tego się nadawał. Po II wojnie światowej, gdy włości dworskie zostały upaństwowione (lasy i dwór z parkiem) a grunty rolne rozparcelowane, o uprawie i produkcji wina zapomniano na ponad pół wieku. Dopiero w ostatnich latach mówi się o tym, że Pogórze posiada doskonałe warunki klimatyczne do zakładania winnic. Dziś charzewicka Winnica jest porośnięta krzewami, ale być może znajdzie się ktoś, kto nawiąże do tradycji. Pierwsza historyczna wzmianka o Charzewicach pochodzi z połowy XIV wieku (1347 rok) i związana jest z pojawieniem się na tych terenach kasztelan krakowskiego Spycimira, protoplastę rodu Spytków Melsztyńskich. Kasztelan sam pochodzenia niemieckiego – jego korzenie wywodziły się z nad Renu – nabył od rycerza Charza osadę. Wzmiankuje się, że Charzewice zostały założone w XIII wieku przez kolonistów pochodzenia niemieckiego, uczestników wojen polskich z Tatarami. Od połowy XIV wieku miejscowość przechodzi pod władanie Spytków, którzy w jej wschodniej części rozpoczynają budowę zamku Melsztyn. Z czasem ta część Charzewic wyodrębni się w osobną osadę i przyjmie nazwę od zamku. Trzeba wspomnieć o ponurej pamiątce z czasów I wojny światowej, z jej początkowego okresu. Prze długi okres czasu roku 1914 Dunajec był naturalną linią frontu oddzielającą wojska rosyjskie od wojsk austro-węgierskich. Wrogie strony usiłowały zdobyć przyczółek na terenie przeciwnika. Tak też było 19 listopada 1914 roku, kiedy doszło do bezpośredniego starcia wojsk w okolicach Gwoźdźca i Charzewic. Bitwa skończyła się krwawym plonem dla obu wojsk. Po jej zakończeniu chłopi zwozili wozami trupy żołnierzy na wzgórze na granicy między wioskami Charzewice i Gwoździec, gdzie pochowano ich w zbiorowych mogiłach. Pomniki – bo takiej powszechnie używa się tu nazwy, to obecnie największy w gminie Zakliczyn cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej i jeden z największych na Pogórzu oznaczony numerami; 288, 289 i 290. Utrwalony w pamięci historycznej mieszkańców Charzewic jest ród Meyssnerów – właścicieli tutejszego dworu. Wspomina się o Meyssnerze nie tylko jako teściu znakomitego polskiego malarza Jacka Malczewskiego, ale jako dobrym, dbającym o posiadłość gospodarzu. Przykładem tej aż przesadnej dbałości o las, niech będzie owa anegdotyczna opowieść. Oto, gdy Meyssnerowi złamał się dyszel u wozu służącego do zwózki snopów, to nie pozwolił służbie wyciąć żerdzi ze swojego pięknego lasu, ale zlecał naprawę chłopu. Chłop i tak żerdź cichaczem wycinał z lasu dworskiego aby wymienić dyszel w pańskim wozie, ale przynajmniej dziedzic był spokojny, że to nie ona kazał zrobić. Lasy dworskie słynęły z urody i dobrego drzewostanu. Otoczone tak troskliwą opieką właściciela, podczas II wojny światowej stały się nieograniczonym rezerwuarem surowca dla Niemców. Po zakończeniu wojny zostały upaństwowione i przeszły pod władanie Lasów Państwowych. Jeszcze nie tak dawno od najstarszych mieszkańców Charzewic można było usłyszeć opowiadania na temat Jacka Malczewskiego. Tego wybitnego polskiego malarza lokalna społeczność uważała za nieszkodliwego dziwaka otaczającego się równie dziwnymi kompanami, słynnymi postaciami polskiego salonu artystycznego początku lat 20-tych XX wieku.. Warto przy tym wspomnieć, że bijący rekordy na światowych aukcjach, uwieczniony przez Malczewskiego na płótnie „Pastuszek” to autentyczny pastuch gęsi w dworze teścia w Charzewicach. Dziś po dworze nie ma śladu, choć przetrwał II wojnę i po jej zakończeniu był nawet remontowany, to pod koniec lat 50-tych zdecydowano się go rozebrać. Pozostał fragment parku podworskiego a na placu dworskim postawiono parterowy budynek szkoły, 3 –klasowa filia Zespołu Szkół w Zakliczynie. Obok dworu w centrum wsi jest okazały Dom Strażaka w którym od sierpnia 2006 roku mieści się filia Gminnej Biblioteki Publicznej. Nizinna część Charzewic – Równia – to w przeważającej mierze obszar upraw rolnych. Można tu spotkać charakterystyczne plantacje fasoli „Piękny Jaś” oraz upraw tradycyjnych zbóż i okopowych. Tuż przy rzece Dunajec, za wałem rozpoczyna się królestwo wikliny oraz stawów, pozostałości po eksploatacji żwiru. Brzegi rzeki to ulubione miejsce do biwakowania, a do niedawna również raj dla wędkarzy. Złoża żwiru, to największe bogactwo naturalne które miejscowość zawdzięcza Dunajcowi. Od dawna kruszywo było tu eksploatowane do celów gospodarczych, m.in. na słynnej w okolicy „Piątce”. Na początku XXI wieku kopalnię i zakład przetwórstwa żwiru zlokalizowała w tu firma „Volimex”. Z pewnością perspektywy Charzewic nie są związane z rozwojem przemysłowym, lecz wykorzystaniem walorów naturalnych do rozwoju usług związanych z turystyką i rolnictwem. Pod względem turystycznym Charzewic do niedawna były ulubionym miejscem dla wędkarzy. Polecamy tą miejscowość dla turystów zainteresowanych wydarzeniami historycznymi (cmentarz wojenny, pobliskie ruiny zamku melsztyńskiego, pozostałości parku dworskiego). To dobre miejsce dla turystyki rowerowej – szczególnie godne polecenia są trasy Charzewice – Faliszewice Kamieniec – Domosławice , Charzewice – Pomniki – Gwoździec lub Charzewic – Melsztyn (drogą gminną na zboczu nad równiną). Ta ostatnia trasa obfituje w znakomite miejsca widokowe na dolinę Dunajca z panoramą Zakliczyna i pobliskich miejscowości. O najbliżej zlokalizowane kwatery należy pytać w gospodarstwach agroturystycznych w Zawadzie Lanckorońskiej i Roztoce.Metryczka miejscowości
Sołtys: Józefa Dudek
Liczba mieszkańców na dzień 31.12.2012 r. - 409
Powierzchnia - 574,2 ha
- Szczegóły
- Kategoria: Miasto i sołectwa
- Odsłony: 4142
Miejscowość malowniczo położona w paśmie wzniesień Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego z masywem Mogiły od północnej strony Borowej. Do Borowej jadąc drogą nr 975 Zakliczyn – Nowy Sącz, skręcamy na drogę lokalną przed Paleśnicą ( w Bieśniku) w prawą stronę, by po chwili długim podjazdem wspinać się na wzniesienie oferujące turyście piękne widoki na panoramę Pogórza. Jadąc tą drogą na zachód trafimy do Rudy Kameralnej. Z Borowej możemy udać się w kierunku południowym do Dzierżanin, a drogą leśną biegnącą w północną stronę dotrzemy na Mogiłę i miejsce upamiętniające walki partyzantów AK z hitlerowskim okupantem. Na Mogile trafimy na zielony szlak pieszy PTTK, który na zachód doprowadzi nas do Czchowa, a podążając w przeciwnym kierunku udamy się na Styr i Plichty. W Borowej znajduje się świetlica profilaktyczno – wychowawcza prowadzona przez Miasto i Gminę Zakliczyn. Tereny znakomicie nadają się do wykorzystania pod budownictwo rekreacyjne (domki letnie, dacze). Proponowane formy turystyki to, turystyka rowerowa, piesza i samochodowa. Pobliskie lasy oferują bogactwo grzybów i runa leśnego. Turyści mogą pytać o nocleg również w kwaterach prywatnych, m.in. u Józefy Ziółkowskiej (tel. 14 66 54 165). Pierwsza wzmianka historyczna o Borowej datowana jest na rok 1370. Archeolodzy odkryli tutaj znaleziska krzemienne, świadczące o aktywności ludzkiej z okresu późnego paleolitu. Na uwagę powinny zwrócić, charakterystyczne dla Pogórza, kapliczki wotywne; szafkowe, słupowe i murowane.
Metryczka miejscowości
Sołtys: Janusz Klocek, tel. 14 66 54 307
Liczba mieszkańców na dzień 31.12.2012 r. - 280
Powierzchnia - 656,5 ha
- Szczegóły
- Kategoria: Miasto i sołectwa
- Odsłony: 4545
Miejscowość położona w paśmie północnego pasa wzniesień Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego, przy drodze nr 975 Wojnicz – Zakliczyn – Nowy Sącz, około 4 – 5 km na południe od Zakliczyna, znakomicie nadaje się do wędrówek pieszych. Przez miejscowość przebiegają szlaki turystyczne PTTK - zielony - Czchów - Ruda Kameralna - Mogiła(503m npm) - Styr (472m n.p.m.) - Sucha Góra (400m n.p.m.) - Polichty – Gromnik oraz czarny - Styr (472m n.p.m.) - Jamna (530m n.p.m.). Można również wybrać się tutaj na wycieczkę rowerową, jeśli wynajmiemy kwaterę w jednym z gospodarstw agroturystycznych w pobliskich Kończyskach, Borowej, Paleśnicy czy w bacówce uniwersyteckiej w Jamnej. Atrakcją przyrodniczą jest rezerwat "Styr", który obejmuje wzniesienie góry Styr z fragmentami pierwotnej buczyny karpackiej w formie pogórskiej oraz malowniczy przełom Paleśnianki. W rezerwacie znajduje się nieczynny kamieniołom "Bodzanty" z piaskowcem godulskim eksploatowanym podczas I wojny światowej. Występują tutaj też złoża wód mineralnych (solanek o niewielkim stopniu stężenia), natomiast piękne lasy obfitują w grzyby i jagody.
Pierwsza wzmianka na temat Bieśnika - miejscowości pięknie położonej na zboczach Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego – pochodzą z wczesnych źródeł kościelnych i dotyczą przynależności do parafii, a co za tym idzie, obowiązku łożenia na utrzymanie Kościoła. W przypadku zwykłych, prostych ludzi była to dziesięcina. Data 1215 pod którą żyjący w XV wieku Jan Długosz wymienia nazwę miejscowości Bieśnik - jak zresztą kilkudziesięciu okolicznych wsi - jest pochodną wiedzy, jaką słynny historyk zaczerpnął najpewniej z kronik mistrza Wincentego Kadłubka, który jako biskup krakowski w latach 1208 -18, wiedzę taką posiadał.
Metryczka miejscowości
Sołtys: Bogusława Sobol - tel. 14 66 52 537
Liczba mieszkańców na dzień 31.12.2012 r. - 277
Powierzchnia - 392,1 ha
Strona 3 z 3
- start
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- 3
- Następny artykuł
- koniec
