Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 18 kwiecień 2009

Odsłony: 4856

Jadąc na południe od strony Zakliczyna drogą nr 975 do Nowego Sącza zwracamy uwagę na lewe pobocze jezdni. Mijamy po kilku kilometrach pierwsze rozwidlenie z droga powiatową w kierunku Słonej i Jastrzębi, przejeżdżamy przez Bieśnik, a wjeżdżając do Paleśnicy mamy prostopadłe rozwidlenie drogi na wschód, właśnie do Olszowej. Miejscowość położona jest pomiędzy południowym stokiem Styru i północnym stokiem Rosulca, pomiędzy tymi wzniesieniami biegnie główny trakt drogowy Olszowej, o której pod datą 1215 wspomina Jan Długosz.  Wśród malowniczych krajobrazów, ze szczególnie piękną panoramą Pogórza widzianą z przysiółka Koziorki, uwagę zwracają wotywne kapliczki oraz zabytkowy XVIII wieczny dwór i resztki parku podworskiego na pograniczu Olszowej i Paleśnicy. W okresie powojennym, aż do 2001 roku dwór został zaadoptowany na szkołę podstawową w Paleśnicy. Po rzeczywistym przeniesieniu szkoły do nowego obiektu w Paleśnicy, po krótkim okresie został sprzedany przez Gminę Zakliczyn, trafiając w prywatne ręce. Poniekąd, w tym przypadku, historia zatoczyła koło. Olszowa jest mniej znana w turystycznych kręgach, leżąc albo na uboczu, a co najwyżej po drodze do markowych miejscowości turystycznych, takich jak Jamna czy Kośna Dolna. Przebiega tędy czarny szlak turystyczny PTTK ze Styru do Jamnej. Wiejski klimat, bliskość pięknych lasów, Pogórskie krajobrazy powinny być stosowna zachętą do inwestycji turystycznych. Najbliższe kwatery zlokalizowane są w Paleśnicy (gospodarstwa agroturystyczne) oraz w Jamnej (bacówka uniwersytecka i Dom św. Jacka).

Metryczka miejscowości:

Sołtys: Józefa Soból - tel. 14 66 54 188

Liczba mieszkańców na dzień 31.12.2012 r. - 506

Powierzchnia - 566,4 ha

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 16 kwiecień 2009

Odsłony: 6307

Melsztyn to niewielka miejscowość położona na południowym zboczu wzniesienia i u jego stóp, na lewym brzegu Dunajca przy drodze nr 980 łączącej Roztokę z Jurkowem. Mieszka tu niewiele ponad 210 osób oraz dwóch pustelników. To niewątpliwie jedna z najbardziej znanych miejscowości, nie tylko gminy Zakliczyn, lecz również Regionu Tarnowskiego. Wszystko to łącznie z historią, Melsztyn  zawdzięcza kasztelanowi krakowskiemu Spycimirowi herbu Leliwa. Zamkowi melsztyńskiemu. Proponuję, wyjątkowo w tym dziale szerzej skoncentrować się na historii Melsztyna, bowiem w wielu publikacjach spotyka się sporo nieścisłości, a nawet nieprawdziwych informacji. W okolicach daty 1330 Spycimir wszedł w posiadanie dużego obszaru tej części Ziemi Krakowskiej, m.in. Brzeska, Żabna, Tarnowa i Charzewic. Za Charzewice Leliwita jej właścicielom, rycerzowi Charzomi vel Zachariaszowi i jego synom Piotrowi i Jakubowi, oddał wsie Poręba Elbrandowa i Przesławice, dorzucając jeszcze 160 grzywien. Zamek rozpoczął budować we wschodniej części Charzewic na skalnym wzgórzu.  Z miejsca tego rozciągał się fantastyczny widok, a jednocześnie wzgórze było trudno dostępne od strony Dunajca i potoku Wieleń. Jedyna dogodna droga wiodła od strony zachodniej z centrum Charzewic. Najpewniej z tego powodu, że skały ze wzgórza były używane do budowy kamieni młyńskich, nazwał swój zamek Muhl Stein (Kamień młyński), używając do nazewnictwa języka niemieckiego, który to język w owym czasie w magnackich kręgach był powszechnie stosowany. Sycymir zmarł w 1356 roku, a zamek jeszcze w trakcie budowy przejął jego syn Jan. Melsztyn jako osada wyodrębniał się od Charzewic w trakcie budowy zamku. Faktycznie zaś zaistniał dopiero dzięki ufundowaniu przez Jana kościoła na wzgórzu, 200 metrów na zachód od zamku. Kościół miał służyć mieszkańcom przyzamkowej osady i okolicznym miejscowościom, bo mieszkańcy zamku dysponowali kaplicą p.w. Św. Ducha, erygowaną w roku 1362. Kościół p.w. Św. Krzyża staraniem Jana stał się kościołem parafialnym. Z rejestru proboszczów, wikariuszy i administratorów parafii Melsztyn dowiadujemy się, że pierwszym proboszczem parafii Melsztyn był Nicolaus (Mikołaj), a zapisana w rubryce data to 29 czerwca 1364 roku. Tak na dobrą sprawę od tej chwili można mówić o Melsztynie, mając na myśli nie tylko zamek, ale również osadę, przede wszystkim zaś siedzibę parafii. Parafia melsztyńska przetrwała do lat 80-tych XVIII wieku. Stary, drewniany kościół chylił się ku upadkowi, a w pobliskich Domosławicach coraz to szersze kręgi zaczął zataczać kult Matki Bożej Domosławickiej, której wizerunek utrwalił nieznany artysta w ikonie. Ikona została przywieziona z wyprawy moskiewskiej przez Barbarę i Zygmunta Tarłów na początku XVII wieku i wystawiona w ołtarzu głównym tamtejszej kaplicy. Kolejny właściciel zamku melsztyńskiego, Antoni hr. Lanckoroński postanowił rozbudować kaplicę w Domosławicach, wykorzystując do tego budulec ze zniszczonego już zamku. Ostatecznie po wybudowaniu kościółka w Domosławicach w roku 1796, kościół w Melsztynie przestał pełnić dotychczasowe funkcję, a część nadającego się jeszcze do użytku wyposażenia przeniesiono do Domosławic. Najstarszym zabytkiem pochodzącym z Melsztyna, a obecnym w kościele domosławickim jest kamienna chrzcielnica z roku 1490. Wróćmy na chwilę do rejestru  proboszczów. Przy nazwisku Anzelma Pacynkowskiego widnieje adnotacja: 1786 – 1796 proboszcz parafii Melsztyn, poniżej w tej samej rubryce następny zapis: I proboszcz parafii Domosławice 2/6 1796 – 4/3 1818 r.

Czytaj więcej: Melsztyn

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 15 kwiecień 2009

Odsłony: 5497

Duża miejscowość granicząca od północnego wschodu z Zakliczynem. Do Lusławic udajemy się w lewo za rondem zakliczyńskim droga powiatową Zakliczyn – Tarnów lub nieco dalej w lewo z drogi nr 980 Zakliczyn – Gromnik . Miejscowość w całości położona na Kotlinie Zakliczyńskiej ograniczona naturalna granicą płynącego od północnej strony Dunajca może pochwalić się niekonwencjonalną kroniką historyczną. Lusławice datowane na rok 1231, założone przez osiadłego tu rycerza niemieckiego Ludpława syna Gerarda. W 1243 r. Ludpław sprzedał ją kasztelanowi krakowskiemu Wydżdze. W 2 poł. XVI i pocz. XVII w. znajdował się tu prężny ośrodek ariański ze szkołą i drukarnią, założony przez Achacego Taszyckiego. W tym okresie działał tu teoretyk reformacji Faustyn Socyn. Socyn zmarł w 1604 r. w Lusławicach, a jego mauzoleum znajduje się na terenie posiadłości prof. Krzysztofa Pendereckiego. W latach 1923-1926 w dworze lusławickim przebywał przedstawiciel polskiego modernizmu i symbolizmu - malarz Jacek Malczewski. Od 1976 r. mieszka tu i tworzy jeden z najwybitniejszych kompozytorów polskich prof. Krzysztof Penderecki. To dzięki pasji profesora Pendereckiego został w ostatnich dziesięcioleciach zmodernizowany klasycystyczny dwór datowany na początek XIX wieku oraz rozbudowany i pielęgnowany jeden z najpiękniejszych parków dworskich współczesnej Polski. Inną cenna pamiątką architektoniczną znajdującą się na terenie posiadłości dworskiej jest Lamus, wybudowany na początku XVII wieku z przeznaczeniem na zbór ariański. Inicjatywą, która odbiła się szerokim echem w kraju, był pomysł wybudowania w Lusławicach Europejskiego Centrum Muzyki, Baletu i Sportu. Na ten cel prof. Penderecki przeznaczył 5 ha gruntu w sąsiedztwie swojej posiadłości. Realizacją pomysłu zajęło się Stowarzyszenie im. Krzysztofa Pendereckiego. Budowa Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego ruszyła w sierpniu 2011 roku i dobiegła końca w listopadzie 2012 roku. Oficjalne otwarcie ECM Krzysztofa Pendereckiego nastąpiło 21 maja 2013 roku. W inauguracji udział wzięli; Anna Komorowska - I Dama RP, minister kultury Bogdan Zdrojewski, ludzie kultury z patronem Centrum prof. K. Pendereckim i Andrzejem Wajdą, władze samorządowe Małopolski, goście z zagranicy.

Czytaj więcej: Lusławice

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 15 kwiecień 2009

Odsłony: 5063

Miejscowość graniczy od strony południowo-wschodniej z Zakliczynem. Po minięciu ronda zakliczyńskiego i Zespołu Szkoły Podstawowej i Gimnazjum, skręcamy z drogi nr 980 Zakliczyn – Gromnik – Biecz w prawo, w drogę gminną, mijamy cmentarz wojenny – żydowski i zbliżamy się do Kończysk, obserwując po lewej stronie mur i zabudowania klasztorne sióstr Bernardynek. Klasztor z papieską klauzulą kontemplacyjną założyła w 1883 roku Maria Jurkiewicz. Z Kończysk pochodził pierwszy wójt zbiorowej Gminy Zakliczyn Józef Budzyn. Do miejscowości można dojechać też innymi drogami, np. z Zakliczyna od strony klasztoru Franciszkanów. Kończyska posiadające własne walory turystyczne, korzystają też ze sławy pobliskich; Zakliczyna i Lusławic. To dogodne miejsce do uprawiania turystyki rowerowej, pieszej (przebiega tędy czarny szlak turystyczny PTTK do Słonej i na Suchą Górę), zbierania grzybów. W Kończyskach natkniemy się na domek myśliwski będący własnością Koła Łowieckiego „Melsztyn”.  Istniejące tu gospodarstwa agroturystyczne wyposażone w bezpieczne parkingi, place zabaw i obiekty rekreacyjne zachęcają do wypoczynku rodzinnego. O miejsca zakwaterowania należy pytać u Stanisława Ziółkowskiego (tel. 014 66 53 059, kom. 889 212 482 )  u Barbary i Henryka Zychów (tel. 014 6653068, kom. 0603 995 610).

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 14 kwiecień 2009

Odsłony: 5643

Niewielka, położona wśród wzniesień Pogórza Ciężkowicko-Rożnowskiego miejscowość, w obrębie Ciężkowicko-Rożnowskiego Parku Krajobrazowego, ikona turystyczna Regionu Tarnowskiego, najbardziej na południe wysunięta miejscowość Gminy Zakliczyn – Jamna. Jadąc z Zakliczyna drogą nr 975 do Nowego Sącza, po minięciu centrum Paleśnicy, skręcamy asfaltową drogą gminną w lewo. Po kilkuset metrach czeka nas trzykilometrowy stromy podjazd leśny. Kiedy miniemy ostatnie drzewa, wspinając się na wysokość ponad 500 metrów n.p.m. ukażą się nam charakterystyczne dla Jamnej, przypominające górską architekturę, zabudowania; kościół akademicki p.w. Matki Bożej Niezawodnej Nadziei, Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów – Dom św. Jacka, bacówka Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza z Poznania. Jak widać w tej niewielkiej małopolskiej miejscowości jest sporo z …Wielkopolski. W Jamnej krzyżują się szlaki turystyczne PTTK; żółty do Bartkowej nad Jeziorem Rożnowskim i na Suchą Górę i do Siemiechowa, zielony do rezerwatu „Diable skały” w Bukowcu i Falkowej, czarny do Olszowej i na Styr. Z Jamnej rozciąga się piękna panorama Pogórza Ciężkowicko – Rożnowskiego oraz Beskidu Sądeckiego, czasami widok na Tatry. Choć pierwsza wzmianka o Jamnej datowana jest na rok 1370, to ponura data dla Jamnej to dzień 25 września 1944 roku. W ramach akcji "Burza" batalion  AK "Barbara" w sile 600 żołnierzy stoczył całodzienną walkę z czteroma tysiącami oddziałów Hitlerowskich 14 dywizji SS - Galicja. Wioska po bitwie została spalona, a miejscowa ludność wymordowana. Dla uczczenia tego wydarzenia w ostatnia niedzielę września odbywają się tutaj uroczystości patriotyczne w miejscach pamięci (obelisk koło kościoła oraz Kaplica Męczeństwa Wsi Jamna), którymi opiekują się Dominikanie. Jamna dla miłośników turystyki nie wymaga szczególnej rekomendacji. Odnajdą się tutaj zarówno ci, którzy szukają przygód survivalowych, uprawiają turystykę pieszą lub  rowerową, albo poszukują miejsc związanych z turystyką kulturową. Zakwaterowania należy szukać w bacówce uniwersyteckiej (tel. 14 66 54 118) , strona internetowa  www.jamna.amu.edu.pl Warto zajrzeć w tej sprawie do Domu św. Jacka (tel. 14 66 54 196), strona internetowa www.jamna.dominikanie.pl

Metryczka miejscowości

Sołtys: Krzysztof Nowak - tel. 14 66 54 304

Liczba mieszkańców 31.12.2012 r. - 86

Powierzchnia - 547,6 ha

Czytaj więcej: Jamna

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 14 kwiecień 2009

Odsłony: 6414

Duża miejscowość, najdalej na północ położona w Gminie Zakliczyn. Gwoździec rozciąga się wzdłuż drogi powiatowej Melsztyn – Dębno (powiat brzeski) na przestrzeni ponad 7 kilometrów , dzieląc miejscowość na Dolny i Górny Gwoździec. Wieś położona jest na Pogórzu Wiśnickim, w jego północno-wschodniej części. Choć historycznie znana data odnosi się do roku 1326 (wzmianka o istnieniu parafii) i jest związana z aktywnością na tym obszarze Leliwitami Melsztyńskimi, to prowadzone przez tarnowskich archeologów badania potwierdziły istnienie tutaj osadnictwa ludzkiego przed siedmioma tysiącami lat. Odkrycia dokonane pod koniec lat 90-tych ubiegłego wieku w Górnym Gwoźdźcu (m.in.: fragment warsztatu tkackiego, fragmenty naczyń glinianych i słynny bucik gwoździecki), stały się sensacją archeologiczną wykraczającą poza tereny Polski. Gwoździec w czasach nam bliższych zasłynął ze sprawnie funkcjonującej Ochotniczej Straży Pożarnej założonej pod koniec XIX wieku, dziś nowoczesnej jednostki należącej do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Pierwszym wójtem Gminy Zakliczyn po przemianach ustrojowych 1989 roku i przywróceniu samorządu terytorialnego w 1990 roku był mieszkaniec Gwoźdźca Władysław Dudek. Od 1997 roku miejscowość jest rozsławiana przez jeden z najlepszych zespołów folklorystycznych Małopolski – ZF „Gwoździec” prowadzony przez animatorkę kultury ludowej Agatę Nadolnik i choreografa Janusza Cierlika. Siedzibą ZF „Gwoździec” jest świetlica ZCK w tutejszym Domu Strażaka. Rokrocznie w sierpniu organizowany jest tutaj festyn plenerowy pod nazwą „Folklor jest OK.” W Gwoźdźcu działa szkoła podstawowa, kontynuując lokalne tradycje oświatowe sięgające XVI wieku. Na pograniczu Gwoźdźca i Charzewic znajduje się największy w Gminie Zakliczyn cmentarz wojskowy z okresu I wojny światowej. Godny uwagi jest neogotycki kościół parafialny z początku XX wieku. W Gwoźdźcu działa klub piłkarski „Pogórze”, który rozgrywa mecze na boisku zbudowanym na terenie parafialnym. Miejscowość oferuje dogodne warunki dla uprawiania turystyki pieszej, kulturowej, rowerowej i samochodowej. To też dobre miejsce dla grzybiarzy. Piękna panorama Pogórza, las, cisza – a w pobliżu atrakcyjne pod względem turystycznym; Melsztyn, Zakliczyn, Dębno są dostateczną turystyczna rekomendacją Gwoźdźca. Kwater należy szukać w gospodarstwach agroturystycznych w pobliskiej Zawadzie Lanckorońskiej i Roztoce. Sukcesywnie zaczyna rozwijać się tu budownictwo letniskowe.

Metryczka miejscowości

Sołtys:  Danuta Siepiela - tel. 14 66 59 524

Liczba ludności na dzień 31.12. 2012 r. - 973

Powierzchnia - 951,6 ha

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 08 kwiecień 2009

Odsłony: 5988

Miejscowość położona przy drodze lokalnej Zakliczyn – Czchów na zachodnim pograniczu Gminy Zakliczyn, w większości obszaru na rozpoczynającej, rozległej  Kotlinie Zakliczyńskiej, przez którą płynie rzeka Dunajec. Filipowice graniczą  od strony wschodniej ze Stróżami, południowej z Rudą Kameralną , a od zachodu z Piaskami Drużków w gminie Czchów. Pierwsza wzmianka o Filipowicach datowana jest na rok 1360. Miejscowość przez długi czas swej historii była pod wpływem bliżej leżącego Czchowa. W okresie międzywojennym jednym z wójtów czchowskiej gminy był mieszkaniec Filipowic. Szczyca się Filipowice nie tylko Strażacką orkiestrą Dętą, ale oryginalną monografią miejscowości napisaną w XX wieku przez Jędrzeja Mytnika. W centrum miejscowości znajdziemy kościół p.w. Matki Bożej Śnieżnej z końca XIX wieku, sześcioklasową szkołę podstawową i Dom Strażaka będący własnością istniejącej od 1911 roku OSP Filipowice, jednej z trzech jednostek w Gminie Zakliczyn należących do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. W Domu Strażaka mieści się świetlica ZCK, kafejka internetowa uzyskana w ramach projektu EFS „Wioska internetowa” , strażnica OSP, a obok Domu Strażaka dostępne są boiska rekreacyjne i scena plenerowa – organizowany jest tam m.in.: festyn plenerowy w pierwszy weekend sierpnia.  W budynku szkoły podstawowej mają lokum; fila Gminnej Biblioteki Publicznej w Zakliczynie oraz oddział zakliczyńskiego NZOZ „Centrum Zdrowia”. W Filipowicach miłośnicy przyrody odnajdą pomnik przyrody – dąb „Florian”. Ponadto właściciel piekarni „Lucyna” zorganizował prywatny ogród zoologiczny. Tutejsze gleby sprzyjają towarowej produkcji rolniczej. Działa tu m.in. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Pokój” , producent i sprzedawca wyrobów wiejskich. Polędwica Filipowicza w 2008 roku wygrała konkurs w kategorii Żywnościowy Produkt Regionalny Ziemi Tarnowskiej. W Filipowicach znajdziemy też rolników specjalizujących się w produkcji ogrodniczej.  Nad brzegiem Dunajca działalność prowadzi kopalnia żwiru, jedna z kilku działających na terenie Gminy Zakliczyn. Filipowice to dogodne miejsce do uprawiania turystyki rowerowej oraz baza wypadowa na wycieczki piesze, rowerowe czy samochodowe na Pogórze Ciężkowicko-Rożnowskie, do pobliskich Zakliczyna i Czchowa. Zakwaterowania należy szukać w gospodarstwach agroturystycznych. Polecamy Gospodarstwo Agroturystyczne „Pod czereśnią” Krystyna i Bolesław Sułkowscy Piaski Drużków 69, 32-860 Czchów Tel. 14 684 36 05. Do dyspozycji turystów są 3 pokoje: 2 czteroosobowe i 1 dwuosobowy, łazienka oraz duży holl z aneksem kuchennym.  Gospodyni oferuje gościom smaczne całodzienne wyżywienie oparte głównie na produktach z własnego gospodarstwa (możliwość także zakupu). Atrakcją dojazdu do gospodarstwa jest przeprawa promowa przez Dunajec.

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 07 kwiecień 2009

Odsłony: 4720

Miejscowość położona przy drodze nr 980 Zakliczyn – Gromnik – Biecz, na wschód od Zakliczyna na skraju północnym Pogórza Ciężkowicko-Rożnowskiego i Kotliny Zakliczyńskiej. W swojej długiej historii zaznaczonej przez Długosza w Dziejach Polski, w informacji dotyczącej biskupa Kadłubka, miejscowość była własnością prywatną, relatywnie często przechodzącą z rąk do rąk kolejnych właścicieli. Zanim przejdziemy do wzmianek historycznych, warto wspomnieć, że grunty Faściszowej kryją świadectwa osadnictwa ludzkiego z czasów epoki kamiennej. Archeolodzy znajdują tu przedmioty, których wiek określają nawet na 5 tysięcy lat, ale tez z epoki brązu czy żelaza. W czasach nam bliższych miały tutaj pewne zdarzenia historyczne. Podczas „Potopu szwedzkiego” stacjonowały tu oddziały szwedzkie.  Pamiątką I wojny światowej jest kwatera wojskowa oznaczona numerem 292 przy skrzyżowaniu drogi do 980 Gromnika i drogi lokalnej do Brzozowej. W centrum Faściszowej funkcjonuje Szkoła Podstawowa im. Jacka Malczewskiego. Bliskość Zakliczyna, Lusławic i Kończysk a także Dunajca, oraz dogodne połączenie drogowe sprzyja turystyce samochodowej i rowerowej. Nie powinno tez nastręczać kłopotu tym osobom, którzy poszukują zakwaterowania. W Faściszowej gdzie gospodarstwo agroturystyczne prowadzi  Krzysztof Wojtas pod adresem: Faściszowa 116, 32-840 Zakliczyn  tel.  601 500 047. Gospodarstwo oferuje m.in. możliwość jazdy konnej, dostęp do internetu, plac zabaw dla dzieci i las na wyciągnięcie ręki.

Szczegóły

Kategoria: Miasto i sołectwa

Opublikowano: 07 kwiecień 2009

Odsłony: 4582

Faliszewice są północno-zachodnią flanką gminy Zakliczyn i powiatu tarnowskiego. Od zachodu miejscowość graniczy z Domosławicami i Złotą (gm. Czchów) a od północy z Niedzwiedzą (gm. Dębno) – gminy te należą do powiatu brzeskiego. Na wschodzie Faliszewice graniczą z Charzewicami. Do Faliszewic położonych na paśmie wzniesień o bezwzględnej wysokości 300 – 340 m n.p.m dojechać można z drogi nr 980 łączącej Roztokę z Jurkowem. Od drogi krajowej do centrum wsi,  które stanowi bryła tutejszego Domu Strażaka, jest pół kilometra. Pierwsza historyczna wzmianka o Faliszewicach datowana jest na rok 1398.  Ślady osadnictwa na tym terenie, co jest charakterystyczne dla doliny Dunajca, są bardzo odległe. Znaleziska archeologiczne z Faliszewic potwierdzają kontakty tutejszej ludności z kulturą celtycką. Bliżej naszych czasów – w średniowieczu - należy doszukiwać się faktu, potwierdzającego że przez wieś biegł trakt z Czchowa do Melsztyna grzbietem wzniesienia. Przed objęciem tych terenów przez Sycimira Leliwitę, Faliszewice były włością rycerską i należały do parafii czchowskiej. Wzmianka o tym, że ród Spytków Melsztyńskich nabył miejscowość pod koniec XV wieku od Jana Grota herbu Rawicz, jest tego niejako  potwierdzeniem. Właściciele zamku melsztyńskiego, który byli kolatorami parafii Melsztyn, a potem parafii Domosławice traktowali Faliszewice jako uposażenie dla proboszczów. Świadczą o tym nie tylko wzmianki z XVIII i XIX wieku ( np. brat proboszcza Jana Pawlika osiadły na gruntach plebańskich w Faliszewicach), ale też nazwa miejscowości wymieniana przez ks. Smoleńskiego - Wola Falisovia. Z nazwą mieli kłopot współcześni  mieszkańcy Faliszewic, gdy wprowadzono w Polsce system rejestracji PESEL-owskiej miejscowości ( przełom XX i XXI wieku). Od końca XIX wieku przyjęła się w zapisach parafialnych i urzędowych nazwa Faliszewice. Mimo to po stu latach MSWiA uznało, że jednak miejscowość nazywa się Faliszowice. Dzięki uporowi mieszkańców i przychylności władz lokalnych, od 2005 roku stanęło na tym, czego sobie życzyli mieszkańcy wsi – nazwy FALISZEWICE, a nie Faliszowice. Faliszewice słyną z sadów czereśniowych. Nie ma gospodarstwa, przy którym nie byłoby przynajmniej kilku drzew owocowych, a w ostatnich czasach coraz większe uznanie rolników zyskuje uprawa owoców miękkich: porzeczek, malin i truskawek. Wieś ma typowo rolniczy charakter z dominacją małych gospodarstw rodzinnych o przeciętnej powierzchni 2 – 2,5 ha. 20% powierzchni Faliszewic – ponad 40 ha -  stanowi wspólnota gruntowa. Dla gospodarki tymi gruntami powołana została Spółka Leśna. Teren Faliszewic znajdzie uznanie u turystów pieszych, rowerowych i zmotoryzowanych. Walory krajobrazowe, położenie blisko znaczących atrakcji turystycznych Melsztyna, Czchowa, Domosławic, Lusławic i Zakliczyna powoduje, że coraz więcej mieszkańców innych stron Polski decyduje się na budowę w Faliszewicach domków letnich i dacz. O kwatery należy pytać w gospodarstwach agroturystycznych w Zawadzie Lanckorońskiej i Roztoce. Jedynym obiektem użyteczności publicznej jest Dom Strażaka w którym mieści się strażnica OSP, świetlica wiejska oraz sklep.